นิเวศวิทยา
การศึกษาที่เกี่ยวกับนิเวศวิทยา(Ecology) และระบบนิเวศ (Ecosystem) มีขึ้นนับพันปีมาแล้วตั้งแต่ในสมัยกรีก โดย อริสโตเติล(Aristotle) ได้ศึกษาเกี่ยวกับพฤติกรรมของสัตว์ตามลักษณะที่อยู่อาศัย
และต่อมาก็ได้มีผู้ศึกษาการเจริญเติบโตของพืชที่สัมพันธ์กับสภาพดินฟ้าอากาศ จากนั้นแนวการศึกษา
ได้ขยายกว้างออกไปยิ่งขึ้น เป็นการศึกษาที่เกี่ยวกับประชากรที่สัมพันธ์กับอาหารที่ผลิตได้ โดยบุคคล
สำคัญที่ศึกษาเรื่องดังกล่าว ได้แก่ โทมัส มัลทัส (Thomas Malthus) และชาร์ล ดาวิน(Charle Darwin)
ภายหลังจากปี พ.ศ.2500 เป็นต้นมา เมื่อมีการศึกษาผลกระทบของการใช้ยาฆ่าแมลงที่มีต่อสิ่งมีชีวิต
ในสิ่งแวดล้อมและต่อมนุษย์ ทำให้มีการตื่นตัวในการศึกษาปัญหาเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม และทำให้
นิเวศวิทยาได้รับความสนใจกว้างขวางยิ่งขึ้น
การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสิ่งมีชีวิต อาจแบ่งเป็น 2 ระดับ คือ
- autecolgy : ระหว่างสิ่งมีชีวิตชนิดเดียว (individual organism / individual species) เช่น ต้นไม้ชนิดหนึ่ง
- synecology : สังคมของกลุ่มสิ่งมีชีวิตเช่น ป่าไม้
- ประชากร (population)
- สังคม (community)
- ระบบนิเวศ (ecosystem) และ
- ชีวาลัย/ชีวมณฑล (biospere)
- ลักษณะโครงสร้าง (องค์ประกอบ) ของระบบนิเวศ
- หน้าที่หรือกิจกรรมต่าง ๆ ของโครงสร้างในระบบนิเวศ
- ศึกษาในพื้นที่ที่กำหนดขอบเขต
ประกอบด้วย ส่วนที่มีชีวิต และ ส่วนที่ไม่มีชีวิต ซึ่งในการศึกษาจะวิเคราะห์ข้อมูลเกี่ยวกับ ชนิด ปริมาณ สัดส่วน การกระจาย
- ส่วนที่มีชีวิต(Bioptic component) ได้แก่ พืช สัตว์ และมนุษย์ ซึ่งแบ่งตามลำดับขั้นในการบริโภค (trophic level) ได้เป็น 3 ระดับ คือ
(1) ผู้ผลิต (producers) ส่วนมากคือพืชที่สังเคราะห์แสงได้ และสิ่งมีชีวิตที่ผลิตอาหารเองได้ (autotroph) เช่น แบคทีเรียบางชนิด
(2) ผู้บริโภค (consumers) คือสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถสร้างอาหารเองได้ด้วยตนเอง (heterotroph) ดำรงชีวิตอยู่ด้วยการกินสิ่งมีชีวิตอื่น ได้แก่สัตว์ต่าง ๆ ซึ่งแบ่งเป็นขั้น ๆ
ดังนี้ ผู้บริโภคขั้นที่ 1 : สัตว์กินพืช (herbivores)
: สัตว์กินสัตว์ (carnivores)
: สัตว์กินทั้งสัตว์และพืช (omnivores)
(3) ผู้ย่อยสลาย (decomposers) ได้แก่ รา แบคทีเรีย/จุลินทรีย์ อาศัยอาหารจากสิ่งมีชีวิตอื่นที่ตายไปแล้ว โดยการย่อยสลายสารประกอบเชิงซ้อนเหล่านั้น (อินทรียสาร) เสียก่อนแล้ว จึงดูดซึมส่วนที่ย่อยสลายได้ไปใช้เป็นสารอาหารบางส่วน ส่วนที่เหลือจะปลดปล่อยออกไปสู่ดินเป็นประโยชน์แก่ผู้ผลิตต่อไป
- ส่วนที่ไม่มีชีวิต (Abiotic component) ได้แก่ ส่วนที่ไม่มีชีวิต แบ่งออกเป็น
1. อนินทรียสาร เช่น คาร์บอน คาร์บอนไดออกไซด์ ไนโตรเจน ฟอสฟอรัส โพตัสเซียม
น้ำและออกซิเจน เป็นต้น
2. อินทรียสาร เช่น โปรตีน คาร์โบไฮเดรต ไขมัน ฮิวมัส เป็นต้น สารอินทรีย์เหล่านี้
เป็นสิ่งจำเป็นต่อชีวิต
3. สภาพแวดล้อมทางกายภาพ เช่น แสง อุณหภูมิ ความชื้น อากาศ ความเป็นกรด-ด่าง
ความเค็ม ความชื้น ที่อยู่อาศัย เป็นต้น
การถ่ายทอดพลังงาน และการหมุนเวียนสารอาหาร
อ่านเพิ่มเติม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น